​

یکی ازسؤالات و شبهات مطرح شده درباره آیه مباهله و روایات مربوط به آن، این است که می‌گویند: 

امام حسن و حسین(ع) هنگام نزول آیه مباهله، غیر بالغ و غیرمستحق برای ثواب بوده‌اند و اگر آن دو غیرمستحق برای ثواب باشند، افضل الصحابه (برترین اصحاب) به حساب نمی‌آیند.»

در پاسخ این شبهه باید بگوییم:

1-  اینکه امام حسن و امام حسین(ع) هنگام نزول آیه مباهله سن کمتری داشتند، نباید فراموش کرد که انتخاب آن دو برای مباهله بر اساس روایات متعدد و صحیح شیعه و سنی توسط پیامبر اکرم(ص) انجام گرفته است و اگر اشخاص دیگری برتر و افضل از آن‌ها وجود داشتند، حتماً پیامبر اسلام(ص) به جای آن دو، همان افراد را همراه خود به مباهله می‌آوردند.

 بنابراین، صرف آوردن این دو برای مباهله، به‌طور روشن بر برتری و افضل بودن آن‌ها دلالت دارد و کم بودن سن آن‌ها در این باره مشکلی ایجاد نمی‌کند. البته برتری آن‌ها پس از پیامبر اسلام(ص) و علی بن ابی‌طالب(ع) است.

2- نباید فراموش کرد که برتری و افضلیت، همواره با رسیدن فرد به مرتبه بلوغ و ازدیاد سن نیست و گاه اشخاص مقدسی در سن بسیار کم به مقامات بزرگ الهی رسیده‌اند که با مراجعه به آیات نورانی قرآن کریم، دو مورد از آن‌ها را ذکر می‌کنیم:

الف. حضرت یحیی(ع)

«یا یحیی خذ الکتاب بقوه و ءاتیناه الحکم صبیاً؛ ای یحیی! کتاب [الهی] را با قوّت بگیر [و به آن عمل کن] و ما [حکمت و پیامبری را] در سن کودکی به وی دادیم.»

بر اساس بیان نصر بن محمد سمرقندی و مفسر معروف، فخر رازی ، منظور از «حکم» در این آیه شریفه، پیامبری، اندیشه و خیروبرکت است. همچنین مرحوم شیخ طبرسی در ذیل همین آیه، روایتی نقل می‌کند که بر اساس آن، حضرت یحیی(ع) در سه‌سالگی به مقام پیامبری رسیده است.

ب. حضرت عیسی مسیح(ع)

«قال انی عبدالله ءاتانی الکتاب و جعلنی نبياً؛ -[عیسی مسیح در گهواره به سخن آمد و چنین] گفت: همانا من بنده خدا هستم و خداوند به من کتاب [انجیل] داده و مرا پیامبر قرار داده است.»

شیخ کلینی در کتاب الکافی از امام باقر(ع) نقل می‌کند که آن حضرت(ع) فرمود: «کان یومئذ نبیاً حجه الله غیر مرسل…؛ حضرت عیسی(ع) در آن هنگام یک پیامبر الهی غیر مرسل(و) حجت الهی بود.» آن حضرت(ع) در ادامه می‌فرماید: «فلما بلغ عیسی(ع) سبع سنین تکلم بالنبوه و الرساله حین اوحی الله تعالی الیه…؛ وقتی حضرت عیسی(ع) به هفت‌سالگی رسید، بر اساس وحی الهی نازل شده بر او، از نبوت و رسالت خود خبر داد… .»

همان‌گونه که از آیات و روایات مذکور به دست می‌آید، رسیدن به یک مقام و فضیلت الهی و به‌ویژه مقام نبوت و رسالت، حتماً مبتنی بر رسیدن آن شخص به حد تکلیف و بلوغ نیست. بنابراین برتری و افضلیت امام حسن(ع) در سن کودکی، امری عادی به حساب می‌آید؛ چون این مسئله کمتر از مقام نبوت و رسالت است که حتی در سن سه و هفت‌سالگی و حتی در گهواره، به برخی از پیامبران الهی داده شده است. آنچه در این مورد ضرورت دارد، معرفت، عقل و طاعت الهی و اقرار به رسالت و نبوت پیامبر اسلام(ص) است که این ویژگی‌ها نیز بدون شک در امام حسن و امام حسین(ع) وجود داشته است.